“Anne gabi na, uwi na tayo” aya ko.
“Hohuummmm…anong oras na ba” tanong matapos mag-inat.
“Mag 9:30 na.”
Bumangon, hinalikan ako ng marahan sa labi at saka tumayo at pumunta sa banyo. Paglabas ng bathroom ay nagbihis na ng school uniform at nag-ayos ng buhok. Inangat ko ang intercom upang mag check-out. Pagkabayad ng bill ay bumaba na kami ni Anne sa garahe, nakapulupot ang kanyang mga braso sa aking katawan, di ko sinasabi na masama ang aking pakiramdam ng mga oras na yun, nadale yata ako ng aircon.Inihatid ko si Anne sa kanila, di ko na nakuhang pagbigyan ang kanyang alok na bumaba muna at magkape.
“Next time na lang Anne..gabi na..hinihintay ako ni mommy” palusot ko.
“Okey, ingat ka sa pagmamaneho ha….i love you” sabay kiss.
“I love you too…matulog ka na rin ha.”
“Opo, ano pa nga ba gagawin ko eh pinagod mo ko… sinalanta mo katawan ko” at nakangiting pumasok sa gate.
Kinabukasan, hindi ako makabangon, masakit ang aking ulo at kasu-kasuhan… naletse na, nadale pa yata ako ng trangkaso, usal ko sa sarili. Hindi na ako makakapasok sa opisina. Maya-maya ay may kumatok sa pinto ng kwarto ko…
”Tok tok tok… Carmelo di ka ba papasok iho, tanghali na” si Mommy.
Tumayo ako at binuksan ang pinto na nakabalot pa ng kumot ang katawan…
”Masama pakiramdam mo mom… di ako makakapasok.” Kinapa ni mommy ang aking noo at leeg…
”Abah nilalagnat ka iho, teka at kukuha ako ng gamot, sige humiga ka na muna at wag ka na ng pumasok.”
Tumalima ko. Ininom ko ang gamot na iniabot ni mommy at muling nahiga sa kama. Matapos masiguro na maayos ang aking lagay ay umalis na si mommy papuntang boutique na pinapatakbo. Yun ang napiling negosyo ni mommy matapos silang maghiwalay ng aking daddy. Si dad naman ay nasa States na at may iba na ring pamilya. Nag-iisa akong anak nina Mommy at Daddy, at ipinangako ko sa sarili ko na hindi ako mag-aasawa hanggat di ako nakakakita ng tamang babae para sa akin na makakasundo ni Mommy.
Mahirap ng sumablay. Gusto ko ay yung kasing husay ni mommy na magdala ng pamilya. Ipinangako ko din na hindi ako gagaya kay daddy na syang gumawa ng dahilan upang tuluyan silang maghiwalay ni mommy. Kaya naman kay mommy ako sumama at di ko hinangad na mapunta ako sa poder ni dad. Gusto kong bumuo ng malaki at masayang pamilya, yun man lang ay maialay ko kay mommy hanggat malakas pa sya.
Mga alas dyes ay nag ring ang phone, si manang ang sumagot.
“Sir…si Des daw po.”
“Sige manang salamat” at dinampot ko ang oditibo ng extension sa aking kwarto.
“Hello.”
“Hello loverboy…anong nangyari sayo bat di ka pumasok” ang may pag-alalang tanong ni Des.
“May trangkaso ako eh…natuyuan ako ng pawis sa katawan” sagot ko.
“Kaya pala ganyan ang boses mo, eh bat ka kasi nagpapatuyo ng pawis noh, di mo ba alam na masama yun… nakuuu tigas kasi ng ulo mo eh.”
“Tamo to, may sakit na nga ang tao pinapagalitan pa” paglalambing ko.
“Nag-aalala lang ako, para din naman sayo yun eh. Uminom ka na ba ng gamot?”
“Opo madam”
“Dalawin kita dyan mamaya, di ako mapapakali pag di ko nakita ang kalagayan mo.”
“Maabala ka pa wag na lang…baka bukas magaling na rin ako.”
“Anong wag, siguro may itinatago ka dyan noh, siguro totoo ngang syota mo ang tisay na yun at nandyan sya.”
“Naku hindi noh, sino naman ang itatago ko dito, saka joke lang yung kay Anne, di totoong syota ko.”
Kinikilabutan ako sa pagsisinungaling ko kay Des pero ano gagawin ko, ayaw kong mabuko, ayaw kong mawala sino man sa kanila sa buhay ko.
“Eh bakit ayaw mo kong papuntahin dyan.”
“O sya sige punta ka na…pero wag kang papagabi at delikado sa daan ha.”
“Oo hayaan mo sandali lang ako dyan, gusto lang kitang makita. Sige na pahinga ka na… wag kang magbubuhat ng mabigat..baka mabinat ka… gusto mo ba ng mga prutas ibibili kita, maganda sa katawan yun.”
“Naks napaka thoughtful naman ng sweetie pie ko… lalo akong na-iinlove sayo nyan.”
“Susme… thoughtful na ba sayo yun…ikaw talaga. Sige work muna ko at baka masermunan ako ni bosing pag di ko natapos yung pinapagawang paperwork. Ingat ka na lang ha.”
“Ok sige…ingat ka rin mamaya sa byahe… I love you sweetie pie.”
“Love you too…bye na.”
Maalalahanin pala si Des, di ko kasi nakitang ganun kahit sa simula na makatrabaho ko sya. Sabagay di naman kasi ganito dati kaya siguro di ko nakikita ang tago nyang katangian. Pakiramdam ko tuloy eh binebeybi ako… parang kay sarap nyang magmahal.
Putsa naalala ko si Anne, baka tumawag sa opisina at si des ulit ang makasagot, baka mag-urirat yun pag nagkausap silang dalawa. Dali-dali kong idinial ang number ni Anne. Wala… answering machine ang sumagot. Baka naliligo pa. Nagbilin na lang ako na huwag nang tumawag sa opisina dahil hindi ako nakapasok. Panay ang usal ko na sana ay makuha agad niya ang message.
Makalipas ang limang minuto ay nag return call si Anne.
“Bakit anong nangyari sayo” tanong agad nya.
“Napagod lang siguro ako kagabi kaya medyo sumama ang pakiramdam ko ngayon” sagot ko.
“Ikaw naman kasi sobra ka kung makaano, ayan tuloy.”
“Di bale na enjoy naman ako eh, ikaw ba na enjoy din?” tanong ko naman.
“Oo naman sobra-sobra, sagad nga eh, sumakit ang PEPE ko, grabe ka kasi kung makahiklat, namamaga nga yata eh.”
Napangiti ako sa tinuran ni Anne, ibig sabihin solve na solve sya kagabi at alam kong di nya yun makakalimutan, hahanap-hanapin nya ang aking istilo.
“Kung wala lang akong pasok ngayon dadalawin kita sa inyo eh, kaya lang may exam pa yata kami sa dalawang subjects.”
“Naku wag kang aabsent, malaki ang mawawala sayo, baka mahirapan kang maka catch-up sa mga susunod na topic nyo. Wag mo kong alalahanin, lagnat laki lang ito” biro ko.
“Ang lagay na yan ba ay may ilalaki ka pa?’” ganting biro ni Anne.
“Ako wala na, eh ang ibong adarna ko baka may pag-asa pang lumaki hehe.”
“Naku wag mo ng palakihin yang ibon mo, baka lalo akong mahihirapan, malaki na yan eh” saka humagikgik.
“Ikaw talaga makalokohan, kaya miss kita agad eh.”
“Totoo? miss mo ko? Ako rin naman eh, kanina nga paggising ko ikaw agad ang nasa isip ko eh lalo na nang umihi ako at nakapa ko ang puday ko na nananakit pa.”
“Ha ha ha…sige pumasok ka na nga at tinitigasan tuloy ako sayo, baka mabinat ang ibong adarna ko… ikaw din..baka duraan ka nito eh maging bato ka.” Panay ang tawa ni Anne sa kabilang linya.
“Sige bye na ha, magbibihis na ko at baka nga mahuli pa ko sa eskuwela… byeee..love you muaahhh.”
“Byeeee..take care…love you rin..tsup.”
Nagdaan ang maghapon na lagi lang akong nakahiga dahil sa sakit ng katawan, pero pagdating ng hapon ay gumaan ang aking pakiramdam. Dahil siguro sa epekto ng gamot at sa mainit na sabaw na miyat-miya ay pinapainom sa akin ni manang, kaya lumabas ang pawis ko. Alas syete ay dumating sina Ritchie at Des.
“Pre mukhang tinablan ka ng sakit ah” biro ni Ritchie.
“Oo nga eh, mahina na yata resistensya ko.”
“Hi Carms musta na pakiramdam mo” si Des.
“Medyo ok na, si manang ba naman ang mag-alaga ng mainit na sabaw, eh di ayun tagaktak ang pawis ko…magaan na pakiramdam ko.”
“Hay mabuti naman… eh eto ngang si Des kanina pa hindi mapakali, parang pusa na di matae sa opisina… aya nang aya dito sa inyo at may sakit ka nga daw. Siguro pare may crush sayo yan” sabay halakhak.
“Oyyy pano ako magkaka-crush dyan eh super kuripot na hindi ko pa type” sabay kindat sa akin ni Des.
Napag-usapan nga pala namin ni Des na ilihim muna ang aming relasyon hanggat maaari kahit sa malalapit naming mga kaibigan, until such time na pwede na.
“Asus di ako kuripot noh, saka kahit may crush sya sa akin eh di pa rin sya makakasiguro na magugustuhan ko rin sya” pagsakay ko sa kanilang mga biro.
Masaya kaming nagbiruan, nagkwentuhan na lalong nagpagaan ng aking pakiramdam, feeling ko eh magaling na ako.
“Koya kakain na daw po ba kayo sabi ni manang Mily” tanong ni Neneng nang lumapit sa amin.
“Ah o sige sabihin mo kakain na.”
“Pre sino yun, pinsan mo? Ang ganda ah” pasimpleng bulong ni Ritchie.
“Loko katulong namin yan…Neneng ang pangalan.”
“Parang hindi katulong pre, sa tindig at hitsura eh pedeng pangdisplay sa mall.”
Natawa ako kay Ritchie. “Tara kain na tayo” aya ko sa dalawa nang matapos maghain sina manang at Neneng.
Matapos kumain ay nagkwentuhan ulit kami sandali at dahil sa gabi na rin, maya-maya pa ay nagpa-alam na sina Des. Sinimplehan ko si Des nang papalabas na sa gate, hinawakan ko nang mahigpit sa kamay…
”Ingat kayo ha…love you and I miss you” bulong ko.
“Ako rin miss na miss na kita…pagaling ka ha para makapasok ka na.”
“Sinabi mo eh, masusunod sweetie pie.”
Kinabukasan ay masigla na naman ang aking katawan, maaga akong gumising at naligo ng maligamgam na tubig. Sinadya kong magbihis nang maaga upang magbakasakali na madatnan si Des sa office… baka maka-score ulit, pampabwenas sa unang pasok hehe. Pero nasira ang plano ko, grabe ang traffic sa Edsa at nalate ako ng sampung minuto… sayang sa loob-loob ko.
Pagpasok ko sa opisina ay kumpleto na ang mga empleyado, ako na lang ang kulang.
“Gud morning Carms” greeting ng bawat isa na madaanan ko.
Pagkaupo ko sa aking mesa ay lumapit si Des…”tatawagan sana kita eh, akala ko di ka pa magaling” ang sabi.
“Maaga akong gumising kaya lang matraffic dyan sa Edsa grabe…kaya na late ako.”
Maya-maya ay pumasok si Ritchie…”pre sasama ka ba sa outing ng staff sa Sunday? overninght swiiming daw sa parteng Batangas.”
“Swimming? Sino ang nag-arrange pare” usisa ko.
“Si bosing, staff bonding daw ng company at charge sa kumpanya lahat ng gastos.”
“Aba maganda yan” sabat ni Des.
“Ikaw Des sasama ka?” tanong ko.
“Oo sasama ako pagkakataon ko na para makapag unwind, eh ikaw sasama ka ba?” balik tanong sa akin.
“Kung kasama ka eh di sasama rin ako syempre” nagliwanag ang mga mata ni Des nang malamang sasama ako.
Pero mas nagtutumalon sa tuwa ang aking puso dahil makakasama ko si Des sa isang overnight swimming, ibig sabihin malaki ang tsansang masolo ko si Des sa Sabado ng gabi.
Paglabas ni Ritchie at Des sa aking opisina ay kung ano-anong bagay na ang naglaro sa aking isipan. Naroong isipin ko na mahuhubaran ko na ng buo ang katawan ni Des at makikita ko na ang kanyang itinatago, madadama ko na naman ang lambot ng kanyang katawan, pwedeng dumating sa punto na makuha ko ang kanyang pagkababae sa gabing yun. Sa mga naglalaro sa aking diwa ay kinasabikan ko at kinainipan ang pagdating ng araw ng Sabado.
Itutuloy
0 comments:
Post a Comment