aming bahay. Nagkaletse-letse na, dumating pa yata si manang. Mabilis
kong ibinaba ang patpat na hawak at saka ako sumilip sa may gate at
sinino ang dumating. Kaputris-putrisan ng mga putris… si manang nga ang
bumaba ng tricycle at papasok na sa bahay. Bakit ngayon pa, maktol ng loob ko, asar na asar ako. Bigla akong nanlambot sa panghihinayang.
Sayang… sayang na sayang talaga. Mabilis kong inalis ang salamin, ibinalik ko ang patpat sa dati at mabilis akong pumunta sa pituan sa kusina at pumasok. Pinilit kong maging normal ang kilos kahit medyo nginig pa ang aking tuhod sa aking nasaksihan. Nadinig ko agad ang sigaw ni manang ng makapasok ng bahay…
”Nenenggggg…Nenggggg.”
“Poooo…nanditu po ako sa CR manaaang… naliligo po akoooo” sagot ni
Neneng sa loob ng banyo. Medyo nangiti ako sa sarili, naliligo daw…. naliligo ng walang tubig hehe, sa isip ko.
“Ah o sige…bilisan mo dyan at nang makapagluto na tayo ha” si manang. “Opo manang.”
“Good morning manang” bati ko nang magkasalubong kami.
“Good morning sir” tugon nya.
Dumeretso na ko sa kwarto ko, nawala ang gana kong mag-almusal, napalitan ng matinding pagnanasa ang gutom ko. Nahiga ako sa kama at doon ko inisa-isa ang bawat yugto ng nangyari kanina. Hindi ko makakalimutan, rumehistro na sa utak ko ang ganda ni Neneng, ang mura nyang katawan na kay ganda ng kutis, ang tulisan nyang mga suso na alam kong napakasarap hawakan at lamasin, ang makipot na bibig na kay sarap halikan at ang labi na kasabik-sabik sipsipin.
Tama nga ang sabi ni Ritchie, kahit anong sipat ang gawin mo ay hindi mapagkakamalang katulong si Neneng, walang maniniwala lalo na sa hitsura nya ngayon. Masyado kasing pansinin si Neneng lalo na ng mga kalalakihan, masyadong malakas ang appeal kahit bata pa. In fact, pag lumalabas sya ng bahay hindi pwedeng walang matang hahabol ng tingin sa kanya, sinusundan ng tanaw hanggang makapasok ng bahay. Sa pagnilay-nilay ko ay hindi ko kayang iwasan natumigas ang aking sandata na naglalaway-laway na ang dulo mula pa kanina. Hindi ko man nakita ang pukengkeng ni Neneng ay pilit itong binuo ng aking imahinasyon. Para akong isang animator na kinortehan sa diwa ang kanyang pagkababae, ang lapad, ang tambok, ang hiwa, ang tinggil. Aaahh…ang sarap talagang imaginin ni Neneng, di ko kayang tiisin…nananakit ang aking puson sa naimbak na tamod na hindi nakalabas.
Two days pa ang schedule ko kina Anne, hindi ko pwedeng hintayin yun. Tinungo ko ang banyo sa aking silid baon ang larawan ni Neneng sa aking isipan at doon ko pinakawalan ang namumuong sago sa aking puson. Mainit ang naging tagpo namin ni Neneng sa aking imahinasyon, binigyan ko ng matinding romansa na pumukaw sa kanyang kamalayan at nagdulot sa amin ng matinding kaligayahan.
Pananghalian, napabalikwas ako ng mga katok sa pinto ng aking kwarto.
“Koya kakain na po” boses ni Neneng.
Binuksan ko ang pinto at bumungad
nga si Neneng na nakatayo sa may pinto..
”Kakain na po koya” ang nakangiting sabi.
“Ok sige susunod na ko.”
Hanep…ang bango ni Neneng, bagong paligo, naamoy ko na naman ang cologne na kanyang gamit. Nakapusod ang mahabang buhok kaya litaw ang manipis na balat ng kanyang mukha… abot hanggang tenga ang kakinisan, rosy cheek. Nakadamit ng parang mahabang t-shirt na kulay pink, hanggang tuhod, makapal ang tela pero nakahakat ang korte ng beywang, kita ko rin ang pagkakabakat ng panty sa kanyang likuran … grrrrrr… panggigigil ko habang pinagmamasdan ang kanyang paglalakad papunta sa hapag kainan.
Nakasanayan na namin na magsabay-sabay sa pagkain hanggat maaari para
naman maramdaman nina manang na kasambahay ang turing namin ni mommy sa kanila at hindi katulong. Masaya naman sina manang at kuntento sa gayong palakad, at least nga naman kampante ang feeling nila at hindi yung parang nakatuntong sa numero gaya ng iba na namamasukan din bilang
katulong. Umupo ako sa paborito kong pwesto, yung nakaharap sa living room. Si manang naman ay sa kanyang pwesto sa aking kanan at si Neneng ay sa upuan na tapat ng sa akin.
“Mukhang malaki na naman ang madadagdag sa timbang ko nito manang,
favorite ko ang niluto mo” bungad ko.
“Naku sir, madalang nga akong magluto ng kare-kare dahil malakas maka highblood.”
Paminsan-minsan ay sumusulyap ako kay Neneng habang kumakain at hindi maiwasan na may mga pagkakataon na nagkakatama ang aming mga tingin. Isang hindi sinasadyang pagkakataon ay nai-stretch ko ang isa kong binti at tumama ang aking paa sa kanyang paa sa ilalim ng mesa. Hindi ko agad nabawi at kahit gusto kong alisin agad ay ewan ko ba kung ano ang nangyari sa akin, para akong nakuryente na hindi ko maintindihan, hindi ako makagalw at hindi ko nakuhang ialis ang aking paa na nakapatong sa kanyang paa. Napahinto ng pagsubo si Neneng at napatingin sa akin, pero hindi rin iginagalaw ang kanyang paa… siguro ay nahihiyang gumawa ng first move at hinihintay ang aking susunod na gagawin. Subalit imbes na bawiin ko ang aking paa ay tuluyan ko itong ipinirmi, animo ibon na nakakita ng pugad na maiitlugan atayaw ng umalis doon.
Tapos na nang pagkain si manang ay hindi ko pa rin inaalis ang aking paa, hindi rin naman inaalis ni Neneng ang sa kanya… naisip ko na ibig bang sabihin nito ay gusto rin nya ang ginawa ko at may sensasyon din ba syang naramdaman? O dili kaya naman ay natatakot lang sya na baka mapahiya ako pag inalis nya ang kanyang paa. Ano man ang tamang kasagutan ay isa lang ang alam ko, enjoy ako at naghuhumindig sa tigas ang aking pagkalalake ng sandaling iyon.
Nang tumayo si manang ay parang noon lang kami kapwa natauhan,
naramdaman ko ang pagsayad ng isa nyang paa at unti-unting itinulak ang
nakapatong kong paa upang makawala sa pagkakadagan ang isa. Sa puntong iyon ay tiningnan ko sya sa mata, tumingin din… nginitian ko, at halos tumalon ang aking puso sa tuwa ng gantihan din nya ako ng isang matamis na ngiti. Ibig sabihin hindi sya nagalit at hindi rin sya nangimi sa akin.
“Excuse me po koya” pagbibigay galang nya nang matapos kumain at tumayo upang ihanda ang lababo sa pagliligpit ng aming kinainan.
Sagad naman hanggang tenga ang aking ngiti sa kanya na may kindat pang kasama. Pagkatapos kong kumain ay hinintay ko lang na kumalma ang aking alaga saka ako tumayo at nanood ng tv sa salas habang nagpapababa ng kinain. Sa totoo lang ay hindi ko maintindihan ang palabas sa tv dahil sa kakaisip sa aking ginawa, pero alam ko na dama ni Neneng na may simpatya ako sa kanya at ramdam ko naman na mayroon din sya para sa akin.
Hapunan, nandun na si mommy at sabay-sabay kaming apat sa hapag kainan.
Ganun pa rin ang aming pwesto, si mommy ay sa tapat ni manang nakaupo.
Masayang nagkukuwento si mommy tungkol dumadaming customers sa kanyang botique at mataman naman sa pakikinig si manang. Kami naman ni Neneng ay parang may sariling mundo ng mga oras na iyon. Madalas magtama ang aming mga mata habang patuloy sa pagkain. Alam ko may kaiba rin syang nararamdaman sa tuwing magsasalpukan ang aming mga tingin. Nagtatawanan sina manang at mommy nang muli kong idantay ang aking paa sa paa ni Neneng, sa pagkakataong ito ay talagang sinadya ko na.
Halatang napamulagat sya, napatingin sa akin ngunit hindi gumagalaw, parang estatuwa na walang kakilos-kilos. Noon ko iginalaw ang aking paa na nakapatong sa kanya, pinagbalik-balik kong inihimas iyon sa ibabaw, kita ko ang pamumula ng kanyang mukha, ngunit hindi pinipigilan ang malikot kong paa. Nakita ko ang panginginig ng kanyang kamay habang hawak ang kutsara sa pagsubo, halatang hindi alam kung ano ang gagawin. Pinagpatuloy ko ang pagkiskis ng aking paa na paminsan-minsan ay kumukurot pa nang marahan. Sumiklot-siklot na naman ang aking alaga, nagtutumigas, galit na galit. Noon ko nalimutan ang kagandahang-asal na itinuro sa akin ni mommy sa harap ng pagkain. Blangko na kasi ang aking isipan ng mga oras na yun, nabalutan na ako ng matinding pagnanasa sa kamunduhan at ang nakahaing tukso ang pinagkakaabalahan ng aking utak.
“Carmelo iho naririnig mo ba ako? Ang sabi ko ay dadalaw tayo sa mga
tito mo sa bulacan sa Sabado. Nakapangako ako dun at hindi pwede na
hindi tayo pumunta, maghaharvest sila ng bangus sa palaisdaan” si mommy.
Parang nagising ako sa isang magandang panaginip, inalis kong bigla ang aking paa sa ibabaw ng paa ni Neneng.
“Ah a-eh ganun po ba…eh sige po kung nakapangako kayo eh di pumunta tayo, magpapaalam na lang ako sa opisina para excuse ako sa Saturday” sagot ko.
“Good..Isasama natin sina manang para naman makapamasyal ang mga yan at makita kung ano ang hitsura ng bulacan. Tamang-tama maganda kay manang ang makalanghap ng simoy ng hangin galing sa dagat” patuloy ni mommy.
“Neng marunong ka bang lumangoy, kasi dagat yung pupuntahan natin” basag ko sa katahimikan namin ni Neneng.
“Opo naman koya, malapit din po sa dagat ang bahay namin sa Cebu” masayang tugon nya.
“Kung ganun, turuan mo ko ha” sabay kindat. Tawanan sila sa aking biro.
Alas diyes na ay hindi pa rin ako makatulog, nakahiga lang ako pero
ayaw akong dalawin ng antok. Ano ba ito…l agi kong naaalala ang pagkiskis ng paa ko sa paa ni Neneng. Gusto rin nya alam ko yun… kelan kaya magagawa yun ng kamay ko sa kanyang katakam-takam na katawan. Aahh.. mga isipin na nagpapatigas sa aking ari. Pilit kong iwinaksi sa aking diwa ang mga bagay nayun pero ayaw mapaknit sa aking utak. Nagpagulong-gulong ako sa kama, ibat-ibang posisyon na ang ginawa ko pero wa epek pa rin, hindi talaga ako makatulog… linsyak mukhang toss in bed na naman ako over the night nito…sa loob-loob ko. Nakapikit lang ako pero gising ang aking diwa. Tulog na kaya si Neneng? Ano kaya ang iniisip nya ngayon, tanong ko sa sarili.
Hindi ako mapakali, lumabas ako ng kwarto at binuksan ko ang tv sa
salas, nanood ako kahit di maganda ang palabas, pampaantok. Maya-maya ay bumukas ang pintuan ng CR nina manang, nilingon ko, si Neneng pumasok, iihi… paniniguro ko. Pagbukas ulit ng pinto ay nilingon ko, nakita naman ako, dumeretso sa kusina, kumuha ng baso at nagbukas ng refrigerator. Hindi ako nakatiis, pumunta rin ako sa kusina at nagkunwang nauuhaw din.
“Neng pahingi rin ako ng tubig” anas ko.
Tumalima, kumuha ng baso, sinalinan ng tubig at iniabot sa akin. Kinuha ko pero kamay nya ang inapuhap ko. Nang mahawakan ko ang kamay ay pinisil ko, tinitigan ko sya…
”Neng ang ganda-ganda mo” bulong ko sa kanya.
Hindi sya makakilos, nakatitig din sa akin, parang nanuno na walang kagalaw-galaw. Isang mabilis na dampi ng aking labi ang dumapo sa malabot nyang pisngi. Waring nagulat sa aking ginawa…
”k-kkoya bakit po, baka po makita tayo ni ati” hintakot na sabi.
“Hindi, tulog na yun, akong bahala…”
“W-wag po koya, natatakot po ako.”
“Akong bahala Neng, hindi ka maaano, magtiwala ka sa akin.”
Kinuha ko ang baso ng tubig at inilapag ko sa may lababo, saka ko hinawakan muli ang kamay ni Neneng, mahigpit. Nag-aalimpuyo ang aking kalibugan, umigkas na naman ang aking naghuhumindig na pagkalalake. Marahan kong inilapit ang aking mukha sa bibig ni Neneng, napapikit sya na waring nag-aantay na lamang ng mangyayari. Sumayad ang aking bibig sa kanyang mga labi… haneeepppp… ang lambot at mamasa-masa.
Hindi marunong humalik si neneng, nakatikom lamang ang kanyang bibig habang nilalasap ko ng malumanay ang nanginginig pa nyang mga labi. Niyakap ko sya, hinapit ko ang kanyang beywang upang dumikit ang kanyang katawan sa akin, kumapit din sya pero halatang iniiwas mapadikit ang bahagi ng kanyang kaselanan sa aking harapan. Inilabas ko ang aking dila at ninamnam ang kanyang nakatikom na labi. Sabi ko na nga ba at masarap ang mga labi ni neneng, hindi ako nagkamali, manamis-namis sa aking panlasa.
Nagmistulan akong isang bubuyog na nakajackpot ng isang bulaklak na noon pa lamang namumukadkad at wala pang nakakasimsim ng kanyang matamis na nektar. Alam kong gusto nyang magsalita, subalit pigil ng aking bibig ang kanyang mga labi…. ”hmmpptttt..hmmppttt” ungol ni Neneng. Nagsimulang gumalaw ang aking kamay, kailangan kong mahipo ang pinananabikan kong madama…ang kanyang nanunulis na suso. Malapit na sa kanyang dibdib ang aking palad, madadama ko na ang naggagandahan nyang mga bundok. Nang sumayad ang aking kamay sa kanyang suso ay biglang napabalikwas, pilit na kumawala ang mga labi sa pagkakahinang sa aking bibig, waring nagising sa
pagkakatulog…
”K-koya wag po” saka mabilis na tumalilis at bumalik sa kanilang silid.
Naiwan akong naghihimutok, parang isang basang sisiw ang aking ibon na binawian at nawalan ng makakain sa gabing iyon. Ganun pa man, nanghihinayang man ako, ay labis pa rin akong nagagalak sa nangyari. Kahit papano ay alam kong may katapat na simpatya ang kabaliwan ko kay Neneng, gusto rin nya. Naka first base nako, isang magandang pagkakataon lamang ang dapat kong hintayin upang ganap kong maangkin ang kanyang kagandahan. Dapat kong paghandaan ang pagkakataong iyon, gusto kong ipadama sa kanya na may halaga rin sya sa akin, hindi bilang katulong, kundi bilang isang tao na may damdamin at karapatang mahalin. Hindi ko na inisip ang maaaring idulot ng aking kabaliwan.
Bumalik ako sa aking kwarto at muling nagmuni-muni. Sigurado ako gising
na gising pa rin si Neneng at iniisip ang mga nangyari kanina. Sa isip ko, malaking bagay na pasakalye yung naganap kanina upang maisakatuparan ang aming naunsyaming romansa sa ibang araw…kung may nasimulan… mayroong uulitin. Sumagi sa isip ko ang darating na bakasyon sa Bulacan, oo nga, doon sa Bulacan baka mangyari ang lahat ng aking inaasam… isang napakagandang pagkakataon yun para sa amin. Nagliwanag ang aking mukha sa naisip… pero isa rin ang tinitiyak ko… labis kong kakainipan ang pagdating ng araw ng pagpunta namin sa Bulacan. Para bang katumbas ng isang linggo ang bawat araw na bibilangin ko bago sumapit ang araw ng Sabado.
Itutuloy
0 comments:
Post a Comment